Podchorąży - to tytuł wojskowy kandydata na oficera zawodowego lub rezerwy (tradycyjnie tytuł ten jest używany także w innych służbach mundurowych, np. w straży pożarnej).
Tytuł wywodzi się z XVIII wieku, kiedy stopień chorążego był pierwszym stopniem oficerskim. Kandydat na oficera posiada stopień wojskowy szeregowego albo podoficera, zaś tytuł podchorążego jest używany wraz ze stopniem wojskowym - bezpośrednio po stopniu (np. kapral podchorąży).
Zgodnie z przepisami mundurowymi Wojska Polskiego podchorążowie noszą pagony dodatkowo obszyte sznureczkiem białym albo biało-czerwonym (jest to tradycja z lat przedwojennych). Sznureczek biało-czerwony oznaczał studenta-słuchacza studium wojskowego, potem słuchacza szkół oficerów rezerwy, jeszcze później szkół podchorążych rezerwy, natomiast biały - słuchaczy zawodowych akademii wojskowych i szkół oficerskich. Ponadto na pagonach podchorąży nosi okrągłą oznakę ze skrótem nazwy szkoły, np. WAM, WAT, SGSP (Szkoła Główna Służby Pożarniczej), WSO (wyższa szkoła oficerska), SOR (Szkoła Oficerów Rezerwy), SPR (Szkoła Podchorążych Rezerwy), a na rękawach paski z lamówki, których liczba i szerokość zależne są od roku studiów (na I roku studiów - jeden szeroki pasek; na II roku - jeden szeroki i naszyty nad nim jeden wąski pasek, na III roku - jeden szeroki i naszyte nad nim dwa wąskie paski; na IV roku - jeden szeroki i naszyte nad nim trzy wąskie paski; na V roku - dwa szerokie paski; w czasach, kiedy istniała Wojskowa Akademia Medyczna z sześcioletnimi studiami, podchorążowie VI rocznika nosili trzy szerokie paski na rękawach).
Studia w wyższej szkole oficerskiej lub w akademii wojskowej zakończone są ceremonią promocji na pierwszy stopień oficerski (zwykle podporucznika, przed II wojną światową wyjątkowo prymusi byli promowani na stopień porucznika, a w pierwszych promocjach WAT - nawet na stopień kapitana).
W przypadku Szkoły Głównej Służby Pożarniczej absolwenci po promocji otrzymują tytuł młodszego kapitana pożarnictwa.
Podchorążowie w Polsce obchodzą swoje święto 29 listopada, na pamiątkę Nocy Listopadowej


Kadet to tytuł słuchacza szkoły chorążych (wojskowej i niektórych innych służb mundurowych) przed jej ukończeniem. Zgodnie z przepisami ubiorczymi Wojska Polskiego kadeci mieli pagony obszyte dodatkowo białą lamówką. Ponadto na pagonach nosili okrągłą metalową odznakę ze skrótem "SCh" (Szkoła Chorążych).
Na rękawach mundurów wyjściowych mieli naszyte kątowo załamane paski (krokiewki), których liczba oznaczała rok nauki. W Wojsku Polskim obecnie nie szkoli się kandydatów na chorążych. Samodzielny korpus chorążych został wchłonięty przez korpus podoficerski, a ilość stopni (etatowych) została ograniczona do czterech (młodszy chorąży, chorąży, starszy chorąży i starszy chorąży sztabowy).
Również określenie uczniów szkół wojskowych dla małoletnich, zapewniających najczęściej oprócz podstawowego wyszkolenia militarnego, wykształcenie ogólne, najczęściej na poziomie szkoły średniej. W Polsce szkoły takie funkcjonowały od XVIII w., w okresie międzywojennym i w PRLu pod nazwą korpusów kadetów.


Elew (fr. éleve) to tytuł nadawany żołnierzom pełniącym służbę kandydacką i kształcącym się w szkołach wojskowych na podoficerów.


Naramiennik (potocznie także pagon, dawniej epolet, galon) element odzieży (zwłaszcza mundurów), który stanowi pasek materiału wszyty z jednej strony między górny koniec rękawa kurtki mundurowej a samą kurtkę, a drugim końcem przypinany, najczęściej guzikiem, w pobliżu kołnierza, tak że nakrywa ramię wzdłuż obojczyka osoby ubranej w tę kurtkę. Naramienniki stanowią element umundurowania, na których są umieszczane różnego rodzaju naszywki (paski, gwiazdki, wężyki, prostokąty - tzw. belki, krokiewki, diamenty, gwiazdki) odróżniające żołnierzy (także policjantów, strażaków, harcerzy itp.) różnych stopni bądź funkcji. Naramienniki po raz pierwszy zastosowano w pierwszej połowie XVII w. we Francji jako kokardy, tzw. węzły noszone na ramieniu. W Polsce wprowadzono je w XVIII w. pod nazwą szlufy. Od 1755 wykonywane z taśmy srebrnej lub złotej z frędzlą. Od 1789, po dodaniu poprzecznych belek oraz gwiazdek naszytych na taśmie, stanowiły jednocześnie oznakę stopni wojskowych. W okresie Księstwa Warszawskiego nazywano je epoletami. Także armiach dziewiętnastowiecznych ten element umundurowania (zwany nadal epoletem lub galonem) bywał, zwłaszcza u oficerów, ozdobny, suto obszyty frędzlami. Do dziś moda ta utrzymała się praktycznie wyłącznie w strojach paradnych arystokracji w krajach, w których zachowała się monarchia.


          pagon podchorążego         
        pagon podchorążego 		           przedwojenna odznaka szkoły podchorążych           
        przedwojenna odznaka
        szkoły podchorążych


Dzień Podchorążego - święto obchodzone w Wojsku Polskim w dniu 29 listopada. Święto ustanowiono na pamiątkę wydarzeń które rozegrały się 29 listopada 1830 roku, kiedy to podchorążowie Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie rozpoczęli akcję powstańczą atakiem na Belweder - siedzibę rosyjskiego dowódcy armii polskiej Wielkiego Księcia Konstantego, inicjując tym samym wybuch powstania listopadowego. Inicjatorem Nocy Listopadowej był podporucznik Piotr Wysocki.
Obecnie Dzień Podchorążego szczególnie uroczyście obchodzony jest w wyższych uczelniach wojskowych Z tej okazji co roku organizowane są m. in. Bale Podchorążych, inscenizacje nocy listopadowej oraz pełnienie honorowej służby wewnętrznej i wart które współcześni podchorążowie pełnią w historycznych mundurach z 1830 roku.